gfhdfjdytjdty

Jasełka związane są tradycją chrześcijańską, są to krótkie przedstawienia obrazujące treści Bożego Narodzenia.
W grudniu miałam okazję uczestniczyć w Jasełkach przedstawionych przez młodzież z Gimnazjum nr 3 w Skoczowie w reżyserii Stanisława Kaczmarczyka. Pan Stanisław od kilku lat prowadzi warsztaty teatralne zarówno dla dzieci, młodzieży jak i osób dorosłych z okolic Skoczowa. Gimnazjaliści bardzo zaangażowali się w przygotowanie spektaklu, w ciągu zaledwie pięciu tygodni opanowali teksty i zrobili inscenizacje. Dekoracje wykonała Pani Dorota Noszka – pracownik Domu Kultury, która to dba o plastyczną oprawę wielu skoczowskich imprez.

Jasełka opowiadają o narodzinach Jezusa i wydarzeniach z tym związanych. Głównymi bohaterami są postacie biblijne – Trzej Królowie, oraz Anioł i Diabeł.

Na scenie toczy się nieustająca walka między Diabłem, który dąży do zguby ludzi, a Aniołem, który chce dobra i pokoju na świecie. Akcja sztuki toczy się w trzech obszarach: rozpoczyna w piekle, poprzez niebo, by zakończyć na ziemi podczas narodzin Jezusa. Nie lada zadanie ma Anioł, który dokłada wszelkich starań, by skierować wszystkie postacie na drogę „Gwiazdy”.

Między aktami sztuki grupa 20 uczniów tegoż Gimnazjum śpiewa kolędy przy akompaniamencie Pani …. – nauczycielki nauczania początkowego.

Sztuka wywarła na mnie duże wrażenie, sposób przedstawienia tradycji był bardzo oryginalny, a kostiumy, które młodzież sama zaprojektowała, jeszcze bardziej podkreślały jej nowoczesny charakter.

To jest moment, który ogromnie mnie zachwycił swą kreatywnością, oryginalnością i artyzmem idącymi w parze z poszanowaniem dla tradycji i religii katolickiej. Młodzi obstają przy swoich pomysłach, są silnie zmotywowani i co za tym idzie z zadziwiającą łatwością sięgają po rozmaite środki artystycznego wyrazu; nie wahają się próbować swych sił... I właśnie to jest najbardziej zadziwiające... Polską młodzież zdaje się cechować trafne wyczucie dla różnych form sztuki i niezwykła wrażliwość estetyczna.

Wydaje się ponadto, że owa wrażliwość na wszelkie przejawy sztuki jest narodową cechą Polaków – nawet jeśli odbiór sztuki i jej ocena zależą od indywidualnych gustów...! Nie mniej jednak muzyka, wystrój, malarstwo czy fotografia stanowią integralną cześć polskiej rzeczywistości i wyrażają się w sposób odmienny, a zarazem głębszy niż na przykład we Francji.

Czyżby działo się tak za sprawą specyfiki duszy słowiańskiej kształtującej polską wrażliwość…?

Wigilia przypada w dzień poprzedzający święto Bożego Narodzenia. Tego dnia o zmroku zasiadamy w gronie najbliższych do uroczystej wieczerzy. W domu rozchodzi się zapach choinki, która jest chrześcijańskim symbolem drzewa rajskiego, pod obrusem świeże siano, a na stole 12 potraw, które według tradycji mają symbolizować 12 Apostołów i 12 miesięcy w roku. Każdą z potraw należy spróbować, ponieważ im więcej potraw, tym większego dostatek należy spodziewać się w nadchodzącym roku. Przy stole zostawia się wolne miejsce dla dusz zmarłych członków rodziny lub niespodziewanego gościa.

Najważniejszym wydarzeniem Wieczoru Wigilijnego, jest dzielenie się opłatkiem. Zwyczaj ten wypełniony jest wieloma znaczeniami, dzieląc się opłatkiem składamy sobie życzenia: dobra duchowego i materialnego, jest to również okazja zażegnania waśni i sporów.

„Mała Ojczyzna” miała również własną Wigilie 18 grudnia 2004r. W tym roku było to szczególne wydarzenie, ponieważ do grona członków i przyjaciół Stowarzyszenia dołączyliśmy „MY” – wolontariusze Europejskiego Programu Młodzież – Alexander Rädiker i ja Anna Bernert z Francji.

Każdy z uczestników ofiarował coś od siebie – tradycyjna potrawę, ja przygotowałam przysmak mojego kraju – ślimaki, natomiast Alexander rozbawiła nas czarami i magią.

Uroczystość rozpoczął dyrektor Stowarzyszenia Andrzej Bacza (podsumowując wydarzenia ubiegłego roku).

Dyrektor miał zaszczyt jako pierwszy spróbować ślimaki, przygotowane wg przepisu mojego ojca.